Κυπριακές βιβλιοθήκες χωρίς την ιστορία τους

Δεν ήξερα, δε ρώταγα; Σοφός ο λαός! Μπαίνοντας αισίως στο τέταρτο έτος των σπουδών μου στη δημοσιογραφία, έφτασε η στιγμή για την πτυχιακή μου εργασία. Και αφού το μυαλό μου περιεργάστηκε αρκετά θέματα, κυρίως πολιτιστικά, κατέληξα με τη βοήθεια του καθηγητή στο εξής ένα: «η κυπριακή λογοτεχνία στον 20ο αιώνα».
Βασική προϋπόθεση για μια σοβαρή εργασία είναι οι πηγές, κυρίως οι βιβλιογραφικές. Αν δεν ψάξεις αρχικά για αξιόπιστες πηγές που να απαντούν στα ερωτήματά σου και να σε διαφωτίζουν πλήρως δεν μπορείς να καταλήξεις στο θέμα. Αυτό λοιπόν ήταν το δικό μου λάθος… Θεώρησα πως για τη λογοτεχνία υπάρχει άπλετη βιβλιογραφία, πόσο μάλλον για την κυπριακή που μας αφορά άμεσα. Ξεκίνησα λοιπόν την αναζήτηση χθες από τη δημοτική βιβλιοθήκη στη Λευκωσία. Βιβλία Κύπριων συγγραφέων πολλά ˙ ποίηση, πεζογραφία, παραμύθια, βιογραφίες… Εντούτοις δεν βρήκα ούτε ένα βιβλίο που να αναφέρεται στην ιστορία, στην εξέλιξη και στους «εκλεκτούς» μας λογοτέχνες. Με λίγα λόγια η δημοτική βιβλιοθήκη δε φρόντισε να έχει ένα βιβλίο που να γράφει για την κυπριακή λογοτεχνία σε γενικό πλαίσιο. Η εξέλιξη της ψυχολογίας, η εξέλιξη του αθλητισμού, της ιατρικής τα πάντα βρίσκονται στα ράφια, αλλά όχι η εξέλιξη της κυπριακής λογοτεχνίας. Το σπίτι της λογοτεχνίας φρόντισε να έχει βιβλία γενικής πληροφόρησης για κάθε τομέα, όχι όμως του δικού του. Η χαριστική βολή ήρθε το βράδυ. Επιστρέφοντας στο σπίτι έψαξα στο internet για άλλες πιθανές βιβλιοθήκες που ίσως είχαν κάτι που να βοηθά στο ιστορικό μέρος της εργασίας. Και ενώ η βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου έχει δώδεκα βιβλία με θέμα την κυπριακή λογοτεχνία, οι υπόλοιπες κανένα. Γι’ αυτό θα πάμε μπροστά σε αυτό τον τόπο ˙ γιατί πάνω απ’ όλα τιμούμε τον πολιτισμό μας και γι’ αυτό κι εγώ που δεν είμαι φοιτήτρια του Πανεπιστημίου Κύπρου θα αρκεστώ σε ένα πιο… βατό θέμα.